November in Udaipur

Het is november en dat voel je hier aan alles. Overdag straalt de zon alsof het hartje zomer is: zo’n dertig graden, licht en helder. Maar zodra de avond valt, zakt de temperatuur razendsnel naar een graad of twaalf en steekt er een frisse wind op. De inwoners trekken hun warme sjaals, mutsen en dekens erbij, terwijl toeristen nog altijd luchtig gekleed rondlopen. Onze uitgedeelde schooltruien worden meteen met dankbaarheid aangetrokken.

Tijdens een wandeling kwam er een stille stoet mannen voorbij, elk met een enorme stronk hout op de schouder. Het was hout voor een crematie; daar is ruim 500 kilo van nodig. De waardigheid en stilte van de groep, en de duidelijkheid van hun bedoeling, maakten diepe indruk; mooi en verdrietig tegelijk.

De dagen hier zijn warm, intens en vol verhalen. Ze wisselen elkaar af: vrolijke momenten, schrijnende situaties, kleine tekenen van hoop. En steeds opnieuw zie je hoe groot het verschil kan zijn van iets kleins: een warme broek, een appel, een stukje aandacht, een veilige plek om te leren.